Op mijn 15e ontdekte ik Patrick Wolf via de Luisterpaal van 3voor12. In die tijd was ik Amsterdam aan het ontdekken en al snel stond ik in de Fame om zijn eerste album te kopen, welke toen net was uitgekomen. Hij werd omschreven als wonderkind, zijn debuutalbum als een wonderlijke mix van folk en elektronica. Nu, 8 jaar later, ben ik nog steeds fan. (Hele oude foto.)
Van de kleine zaal van Paradiso, tot de grote zaal en zelfs Lowlands toen hij meer ‘mainstream’ werd, ik was erbij 🙂 Zijn muziek is me nooit gaan vervelen, nog steeds zet ik een van zijn albums op als ik op zondagochtend niet meer kan slapen en de (gesigneerde) LP’s prijken sinds jaren boven mijn bed.
De laatste jaren zijn z’n liedjes vrolijker geworden, meer upbeat. Het donkere, rauwe randje zal altijd blijven maar hij lijkt telkens meer zijn eigen weg te gaan. Zijn laatste EP is nu te beluisteren bij Spotify.
Chocoladedagen 
Pingback: Patrick Wolf – Sundark and Riverlight « Chocoladedagen